Bunt i afirmacja - dwie postawy wobec zycia. Rozwazania na podstawie wybranych utworów literatury polskiej.

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Bunt i afirmacja - dwie postawy wobec zycia. Rozwazania na podstawie wybranych utworów literatury polskiej. Bunt i afirmacja to dwie postawy jakze rózne. Charakteryzowaly one jednak czlowieka od najdawniejszych czasów. Zarówno jedna postawa, jak i druga byla potrzebna. Niezgoda na otaczajaca rzeczywistosc prowadzila bowiem do tworzenia sie nowych form spolecznych czy obyczajowych, zas zgoda przedluzala tradycje i pozwalala na jej kontynuacje. Literatura od najdawniejszych czasów ukazywala wiec postawy zarówno buntu wobec zycia, jak tez i jego afirmacji. W dobie odrodzenia, w czasie rozkwitu gospodarczego I Rzeczypospolitej w utworach pisarzy tego okresu, np. M. Reja, J. Kochanowskiego, oczywiscie przewazaja postawy akceptacji wobec otaczajacego swiata. Zarówno gospodarz ziemski, Rej, jak i Kochanowski cenia sobie uroki wiejskie i pozytki plynace z pracy na roli. Swiadczy o tym Zywot czlowieka poczciwego M. Reja czy fraszki i piesni Jana z Czarnolasu. Równiez zycie dworskie, mimo intryg, przynosi obu poetom wiele satysfakcji, szczególnie spotkania w gronie wyksztalconych przyjaciól, z którymi mozna spedzac czas przy winie, muzyce i poezji (np. piesni biesiadne J. Kochanowskiego). Ale i w tej szczesliwej epoce nie ma zgody na wszystko. Swiadczy o tym chociazby taki utwór M. Reja, jak: Krótka rozprawa... czy O naprawie Rzeczypospolitej A. Frycza Modrzewskiego. Potrzebe zmian - reform politycznych w Polsce widzieli juz wyksztalceni ludzie tej epoki, a do takich z pewnoscia wlasnie nalezeli pisarze. Slabosc pospolitego ruszenia ukazuje np. Kochanowski w swojej piesni O spustoszeniu Podola . Proponuje tam szlachcie opodatkowanie sie na wojsko i walke na smierc i zycie z Turkami i Tatarami. W trudnej dobie oswiecenia koniecznosc zmian ukazuje wiele utworów literackich tego okresu. Czasy saskie i panowanie ostatniego króla Polski, St. Augusta Poniatowskiego, przyniosly Polsce utrate suwerennosci. Próby reform politycznych i uchwalenie Konstytucji 3 maja dokonaly sie za pózno i nie przyniosly pozadanych efektów. Dlatego tez cala literatura tego okresu (Krasicki, Niemcewicz) krytykuje zastana rzeczywistosc i stara sie ja naprawic w duchu oswiecenia. Afirmacje zycia odnajdziemy jeszcze, co prawda, w sentymentalnych utworach tej epoki, takich jak Laura i Filon F. Karpinskiego, ale te sielankowe pejzaze i uczucia szybko zostana wyparte przez zsylki na Sybir i popowstaniowe represje, które nadejda wraz z utrata przez Polske niepodleglosci. Powstania XIX wieku (listopadowe, styczniowe i inne) byly niczym innym, jak niezgoda na niewole narodowa, wielkim buntem calego narodu wobec zaborców. Pisarze romantyczni, chcac podniesc naród na duchu, tworzyli bohaterów zbuntowanych, poswiecajacych cale swoje zycie ojczyznie. Mickiewiczowski Konrad Wallenrod buntuje sie przeciwko potedze Krzyzaków, Konrad przeciwko represjom carskim, zas Kordian Slowackiego ma zamiar nawet dokonac królobójstwa na carze, aby przywrócic Polsce utracona niepodleglosc. W drugiej polowie XIX wieku, kiedy Polacy utracili wiare w szybkie odzyskanie niepodleglosci na drodze zbrojnej...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<