Charakterystyka typów ludzkich w wybranych satyrach Krasickiego Satyry biskupa Ignacego Krasickiego zawieraja bogaty przeglad typów ludzkich, zarówno godnych pochwaly, jak i negatywnych. Zganieniu ludzkich slabostek i ulomnosci sluzyla przeciez satyra, a nagana ta byla wyrazniejsza, jesli

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Charakterystyka typów ludzkich w wybranych satyrach Krasickiego Satyry biskupa Ignacego Krasickiego zawieraja bogaty przeglad typów ludzkich, zarówno godnych pochwaly, jak i negatywnych. Zganieniu ludzkich slabostek i ulomnosci sluzyla przeciez satyra, a nagana ta byla wyrazniejsza, jesli typowi negatywnemu przeciwstawiano wzorzec do nasladowania. Interesujaca ze wzgledu na liczbe i sposób przedstawienia ludzkich typów jest satyra Do króla . Mimo ze jej bohaterami sa tylko dwie osoby - szlachecki narrator i król Stanislaw Poniatowski, dopatrzec sie mozna w tym utworze az czterech typów ludzkich. Sa nimi narrator, wzorcowy w opinii narratora monarcha, Poniatowski i sam autor, który niezbyt dokladnie skrywa sie za postacia narratora. Narratorem w satyrze jest czlowiek wywodzacy sie ze szlacheckiego stanu. Musi byc dosc dobrze urodzony, skoro uwaza sie za równego królowi Poniatowskiemu, który przed koronacja byl synem kasztelana krakowskiego. Narrator to reprezentant konserwatywnego skrzydla sarmackiej szlachty polskiej. Daleki jest on od postepowych idei oswiecenia. Tkwi swa mentalnoscia gleboko w czasach saskich i ma za zle królowi Stanislawowi Augustowi, ze ten tworzy model monarchy odbiegajacy od przyjetego w czasach wczesniejszych stereotypu. W pojeciu narratora dobry król powinien wywodzic sie z arystokratycznego, starego rodu. Takie pochodzenie gwarantuje monarsze cnoty, które przynalezne sa ponoc z urodzenia arystokracji. Wysoko urodzeni, w przekonaniu sarmackiego narratora, sa madrzy bez nauki, pracowici, choc nigdy zadnym zajeciem sie nie skalali, odwazni i bohaterscy. Wszystkie te cechy daje samo arystokratyczne urodzenie. Nawet jesli jakis arystokrata wydaje sie przeczyc tej tezie i gubi gdzies swe wrodzone cnoty, wkrótce musi powrócic na droge rycerskiej chwaly. Wedle narratora król powinien wywodzic sie z obcego narodu. Taki utarl sie w Polsce zwyczaj, ze dobrze, azeby rzadzil wladca obcego pochodzenia. Obcokrajowiec ma ponoc gwarantowac sprawiedliwe i bezstronne panowanie. Dobry król, prócz powyzszych cech, powinien odznaczac sie sedziwym wiekiem. Starosc bowiem, w przekonaniu narratora, gwarantuje madrosc i zyciowe doswiadczenie. Idealny król powinien wreszcie gardzic ksiegami i uczonymi, a holdowac kultowi sily. Jak przekonuje narrator, choc czlek madry umie uczenie dyskutowac, glupi potrafi pobic, a jak wiadomo, racja silniejszego jest zawsze lepsza. Wymienionych cech dobrego monarchy nie posiada Stanislaw Poniatowski. Nie wywodzi sie on z arystokracji, ale ze zwyklej szlachty. Nie jest obcokrajowcem, lecz Polakiem. Kiedy objal tron polski, mial niewiele ponad trzydziesci lat, a nadto zbyt przychylny jest artystom i uczonym. Wreszcie Stanislaw August pragnie budzic szacunek i milosc poddanych, podczas gdy wedle opinii narratora, król powinien budzic raczej strach wsród swego ludu, gdyz to zapewnia monarsze autorytet i zapobiega rozpasaniu spoleczenstwa. Autor dystansuje sie do pogladów gloszonych przez n...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<