Dzuma jako powiesc parabola.

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Dzuma jako powiesc parabola. Powiesc Dzuma Alberta Camusa jest utworem, który mozna okreslic w wieloraki sposób: jest to zarówno powiesc egzystencjalna zwiazana z filozofia egzystencjalizmu, parabola - przypowiescia, jak i kronika wydarzen dziejacych sie w Oranie od 16 kwietnia 194. roku do lutego nastepnego roku. Juz sam tytul ksiazki jest metafora, gdyz autor na podstawie szalejacej w Oranie epidemii dzumy ukazuje czytelnikowi zjawiska o wiele szersze i glebsze znaczeniowo. Wlasnie metaforyczne rozumienie sensu powiesci wskazuje na to iz jest ona parabola. W literaturze moralistycznej, której Dzuma jest doskonalym przykladem przedstawione wydarzenia nie sa wazne ze wzgledu na ich doslowne znaczenia, lecz jako przyklad uniwersalnych zasad, zachowan ludzkich, postaw wobec zycia i losu. W Dzumie przedstawionych zdarzen nie odczytujemy doslownie, gdyz posiada ona jeszcze druga przenosna plaszczyzne. W powiesci tej plaszczyzna doslowna jest walka z zaraza w Oranie, plaszczyzna przenosna sa ponadczasowe wartosci i postawy ludzkie w obliczu zagrozenia. Na paraboliczny charakter Dzumy wskazuje równiez jej motto autorstwa Daniela Defoe: Jest rzecza równie rozsadna ukazac jakis rodzaj uwiezienia przez inny, ukazac cos, co istnieje rzeczywiscie, przez cos innego, co nie istnieje. Albert Camus opisujac wypadki dziejace sie w Oranie, chce ukazac czytelnikowi cos zupelnie innego. Szalejaca zaraze autor przedstawia jako alegorie wojny, nieszczescia, zagrozenia czy tez zla. Plaszczyzna doslowna, przedstawiajaca nam z pozoru jednoznaczne wydarzenia w tej powiesci jest epidemia dzumy, która wybuchla w latach czterdziestych dwudziestego wieku w Oranie, dwustutysiecznym miescie w Algierii, bedacym prefektura francuska. Bohaterem zbiorowym powiesci Alberta Camusa byli zwyczajni ludzie, mieszkancy Oranu. Byli oni calkowicie zaskoczeni epidemia dzumy, gdyz nie spodziewali sie nadejscia zarazy. Autor ukazal w swej powiesci róznorakie postawy ludzkie wobec tych nieprzewidzianych nieszczesc, które na nich spadly. Dzuma rozumiana moze byc jako symbol zla tkwiacego w czlowieku. Autor uwaza, ze nikt z ludzi nie jest od tego zla wolny, ze kazdy z nas ma to zlo w glebi swojej duszy: Kazdy nosi w sobie Dzume, nikt bowiem, nikt na swiecie nie jest od niej wolny. Dzuma jest w czlowieku jako egoizm, zamykanie sie w kregu wlasnych potrzeb, brak zainteresowania sie innymi ludzmi. Zlem u czlowieka jest jego obojetnosc na krzywdy ludzkie, znieczulica obejmujaca spoleczenstwo, obojetnosc. Ludzie coraz czesciej staja sie obojetni na to co dzieje sie wokól nich, nie obchodza ich ludzkie nieszczescia. Wspólczesny czlowiek cieszy sie czesto z czyjegos nieszczescia, nie pomaga skrzywdzonemu przez los. Wazne dla czlowieka staje sie tylko jego wlasne dobro i dla niego gotów jest nawet popelnic przestepstwo, zabic blizniego, po trupach dazyc do celu . Zlo rozumiane moze byc takze jako wypaczenie psychiki ludzkiej, anormalne zachowania w obliczu zagrozenia. Zachowanie ludzi w zadzumionym miescie doskonale oddaja slowa Tarrou: Jesli epidemia sie rozszerzy, swobodniejsze stana sie równiez obyczaje. Ujrzymy mediolanskie saturnalia n...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<