Fascynacja, czy poczucie obcosci ? Czlowiek wspólczesny wobec dziel literatury staropolskiej

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Fascynacja, czy poczucie obcosci ? Czlowiek wspólczesny wobec dziel literatury staropolskiej Polacy na przestrzeni dziejów zawsze i w kazdych okolicznosciach przywia-zywali ogromne znaczenie do historii. Byla ona dla nas niczym matka-opiekunka, u której szukalismy pokrzepienia w chwilach trwogi, rzadziej madrosci w momentach przelomowych dla naszego kraju, zarówno na arenie miedzynarodowej jak i w sprawach wewnetrznych. Jednym z najistotniej-szych elementów naszych dziejów jest literatura. Pisarstwo, jako czynnik kulturotwórczy, jest swiadectwem naszej przynaleznosci do europejskiego kregu cywilizacyjnego, a naszym znakiem identyfikacyjnym. To wszystko sprowadza sie do twierdzenia, ze literatura jest najistotniejszym elementem duchowego zycia kazdego narodu, a my - Polacy nie stanowimy wyjatku. Naszym obowiazkiem jest poznanie najwazniejszych dziel literatury i czerpania z niej tego wszystkiego, co najwspanialsze, co moze upiekszyc nasze zycie i dopomóc w zrozumieniu otaczajacego nas swiata. Dlatego tez powinnismy byc otwarci na uniwersalne, ponadczasowe walory sztuki, takze tej z najdawniejszych okresów historyczno-literackich. Literatura staropolska, a wiec ta obejmujaca swoim zakresem pierwsze dziela pisane w naszym ojczystym jezyku, az do tych z konca XVIII wieku, jest dla mlodych odbiorców szczególnie fascynujaca, gdyz z jednej strony przypomina najswietniejsze lata panstwa - zloty wiek kultury polskiej, a z drugiej opisuje chwile tragicznego, acz w pelni zasluzonego, upadku. To wszystko ukazane jest na tle barwnych epok i niezwyklych ludzi tamtych czasów. Czlowiek wspólczesny poznajac dziela literackie z dawnych epok swietnosci i upadku naszego panstwa, staje przed najwspanialsza ksiega ksiega narodu i tylko od jego inwencji i pragnien zalezy, czy stanie sie ona zródlem wspanialych doznan natury estetycznej z elementami dydaktyczno-umoralniajacymi, czy tez pozostanie nieznana, przeslonieta zapomnieniem historia bez znaczenia dla losów ojczyzny, nas samych i przyszlych pokolen. Pragnienie poznania, czym bylismy, przezwycieza poczucie obcosci i staje sie fascynujaca przygoda dla nas wszystkich. Szczesliwy naród, który ma poete - parafrazujac te zlota mysl pragne powiedziec, ze szczesliwym moze uwazac sie naród, który jest swiadomy swej przeszlosci, posiada wlasna kulture i literature. Jestem dumny, ze jako Polak moge uczyc sie ojczystej mowy na przykladach zabytków pismiennictwa z okresu staropolskiego i czerpac z tej skarbnicy madrosci. Niezwykle fascynujace dla wspólczesnego czytelnika jest to, jak ogromna wiedze o swiecie i czlowieku posiadali nasi przodkowie. Na przestrzeni wieków powstal pewien wzorzec czlowieka poczciwego , który obowiazuje do dnia dzisiejszego. Juz wtedy najwieksza madroscia czlowieka byla umiejetnosc nazywania dobra dobrem, a zla zlem. W jednym z najdawniejszych zabytków literatury polskiej - religijnej piesni Bogurodzica czlowiek zwraca sie do Boga, za posrednictwem Matki Bozej o zbozny pobyt, a po zywocie rajski przebyt . W ten sposób zostalo wyrazone pragnienie zycia uczciwego, spokojnego, bez koniecznosci wojowania, w zgodzie z chrzescijanskimi zasadami moralnymi. W sredniowieczu ludzkie czyny, w wiekszym lub mniejszym stopniu, determinowane byly pragnieniem zycia wiecznego, a wiec wiara stanowila zasadniczy element swiadomosci. Ówczesny wizerunek Boga róznil sie od tego, który funkcjonuje w naszych myslach. Byl to surowy Pan, któremu winno sie sluzyc jak wasal swemu seniorowi. Asceze, czesto posunieta do samozniszczenia, traktowano jako najmilsza Bogu ofiare i pokute. Bylo to typowo sredniowieczne pojmowanie wiary. Poglady te przez wieki przeszly ewolucje az do dzisiejszej formy, jednak przelomowa zmiana dokonala sie w renesansie. Mozemy to zaobserwo...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<