Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis  »  

>>>Kup "matura cd" !!!<<<

 

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

I stało się potem, gdy w niewolę został uprowadzony Izrael i Jeruzalem opustoszało, siedział Jeremiasz płacząc, i lamentował tym narzekaniem nad Jeruzalem, a gorzkim sercem wzdychając i łkając mówił : TREN I (l,l-22). Wdowa w żałobie. Opuszczenie, żałoba Jerozolimy i wygnanie jej mieszkańców (1-5); utracona chwała (6-7); kara za grzechy (8-10). Skarga samej Jerozolimy : Pan ją ukarał za jej winy (11-14), wydając w ręce nieprzyjaciół (15-17); sprawiedliwy jest jego sąd, ale niech wejrzy na nią, pełną boleści i uciśnioną (18-20); niech odpłaci wrogom, cieszącym się z jej nieszczęścia (21-22). 1 1 Alef. Jakże samotnie siedzi miasto, pełne ludu! Stała się jakby wdową pani narodów, księżna powiatów stała się hołdowną. 2 Bet. Płacząc płakała w nocy, a łzy jej na policzkach jej ; nie ma, kto by ją pocieszał ze wszystkich miłośników jej, wszyscy przyjaciele jej wzgardzili nią i stali się jej nieprzyjaciółmi. 3 Gimel. Przeniósł się Juda z utrapienia i ze zbytku pańszczyzny, zamieszkał między narodami i nie znalazł odpoczynku; wszyscy goniący pojmali go wśród ucisku. 4 Dalet. Drogi Syjonu płaczą, bo nie ma, kto by szedł na święto uroczyste ; wszystkie bramy jego zburzone, kapłani jego wzdychający, panny jego znękane, a sam gorzkością ściśniony. 5 He. Stali się przeciwnicy jego głową, nieprzyjaciele jego wzbogacili się, bo Pan odezwał się przeciw niemu dla mnóstwa nieprawości jego; dziatki jego zaprowadzono w niewolę przed obliczem trapiącego. 6 - Wau. I odstąpiła od córki ·Syjońskiej wszystka ozdoba jej ; stali się książęta jej jak barany nie znajdujące paszy i poszli bez siły przed obliczem goniącego. 7 Zain. Wspomniało Jeruzalem na dni utrapienia swego i na przestępstwa, na wszystkie swe cenne rzeczy, które miało od dni dawnych, gdy padał lud jego z ręki nieprzyjacielskiej, a nie było pomocnika ; widzieli je nieprzyjaciele i naśmiewali się z sabatów jego. 8 - Het. Ciężko zgrzeszyło Jeruzalem, dlatego się niestatecznym stało ; wszyscy, którzy je czcili, wzgardzili nim, bo ujrzeli hańbę jego, samo też wzdychając, obróciło się w tył. 9 Tet. Brud jego na nogach jego, a nie pomniało na swój koniec; poniżone jest bardzo nie mając pocieszyciela. Obacz, Panie, utrapienie moje, bo się podniósł nieprzyjaciel! 10 Jod. Rękę swoją wyciągnął nieprzyjaciel na wszystkie skarby jego; bo widziało pogan wchodzących do świątyni jego, tych, którym zakazałeś był wchodzić 11 do kościoła twego. - Kaf. Wszystek lud jego wzdycha i szuka chleba, wydali wszystkie kosztowności na jadło dla posilenia duszy. Wejrzyj, Panie, a obacz, żem się stała upodlona! 12 Lamed. O wy wszyscy, którzy idziecie przez drogę, obaczcie i przypatrzcie się, czy jest boleść jako boleść moja ; bo mię jak winnicę obrał Pan, jak mówił, w dzień gniewu zapalczywości swojej. 13 Mem. Z wysoka spuścił ogień na kości moje i ukarał mię; zastawił sieć na nogi moje, obrócił mię w tył, uczynił mię spustoszoną, przez wszystek dzień żałością utrapioną. 14 Nun. Ocknęło się jarzmo nieprawości moich w ręce jego, splotły się i włożone są na szyję moją, omdlała siła moja ; podał mię Pan w rękę, z której nie będę mogła powstać. 15 - Samech. Zabrał Pan wszystkich wielmożnych spośród mnie, przyzwał przeciwko mnie czas, aby zetrzeć wybranych moich ; prasę deptał Pan pannie, córce Judzkiej. 16 Ain. Przeto ja płaczę, a z oczu moich płyną wody, bo się oddalił ode mnie pocieszyciel, nawracający duszę moją; stali się synowie moi straconymi, bo przemógł nieprzyjaciel 17 Pe. Rozciągnął Syjon ręce swe, nie ma, kto by go pocieszał. Rozkazał Pan przeciw Jakubowi nieprzyjaciołom jego wokoło niego; stało się Jeruzalem między nimi jak splugawiona krwią miesięczną. 18 - Sade. Sprawiedliwy jest Pan, bo usta jego do gniewu przywiodłam. Słuchajcie, proszę, wszystkie narody, a obaczcie boleść moją: dziewice moje i młodzieńcy moi poszli w niewolę. 19 Kof. Wołałem przyjaciół moich, oni mię zdradzili; kapłani moi i starcy moi w mieście zginęli, gdy szukali sobie jadła, aby posilić dusze swoje. 20 Resz. Obacz, Panie, żem uciśniona, wzruszyło się wnętrze moje, przewróciło się serce moje we mnie, bom gorzkości jest pełna. Na dworze miecz zabija, a w domu śmierć podobna jest. 21 Szin. Usłyszeli, że ja wzdycham, a niema, kto by mię pocieszył; wszyscy nieprzyjaciele moi usłyszeli o nieszczęściu moim, weselili się, żeś ty uczynił. Przywiedziesz dzień pociechy, a staną się podobni do mnie. 22 Tau. Niech wejdzie wszystko ich zło przed ciebie, a zbierz ich, jak mnie zebrałeś dla wszystkich nieprawości moich ; bo liczne są wzdychania moje i serce moje smętne. TREN II (2,1-22). Zniszczona przez gniew Boży. Bóg w gniewie swoim zburzył miasto, Świątynię i mury (1-9). Ogólna żałoba (10). Nędza w czasie oblężenia (11-13). Ofiara fałszywych proroków (14). Radość nieprzyjaciół ( 15-16). Pan spełni swe groźby ( 17). Niech Jeruzalem podniesie ku niemu swą skargę ( 1 8-22) I 2 1 Alef. Jakże okrył Pan mrokiem zapalczywości swej córkę Syjon! Zrzucił z nieba na ziemię sławę Izraela, a nie wspomniał na podnóżek nóg swoich w dzień zapalczywości swojej. 2 Bet. Zrzucił Pan bez oszczędzania, wszystko piękno Jakubowe, zburzył w zapalczywości swojej zamki córki Judzkiej i obalił na ziemię, splugawił królestwo i książąt jej. 3 Gimel. Złamał w gniewie zapalczywości swej każdy róg Izraela, odwrócił wstecz prawicę swoją od oblicza nieprzyjaciela i zapalił w Jakubie jakby ogień płomienia, pożerającego wokoło. 4 Dalet. Naciągnął łuk swój jak nieprzyjaciel, wzmocnił prawicę swą jak przeciwnik i pobił wszystko, co było pięknego na wejrzenie w namiocie córki Syjon, wylał jak ogień rozgniewanie swoje. 5 He. Stał się Pan jak nieprzyjaciel, zrzucił Izraela, zrzucił wszystkie mury, rozwalił zamki jego i namnożył u córki Judzkiej uniżonego i uniżonej. 6 Wau. I rozwalił jak ogród namiot swój, zburzył przybytek swój, dał w zapomnienie Pan na Syjonie uroczyste święto i sabat, a na pośmiech i na rozgniewanie zapalczywości swej króla i kapłana. 7 Zain. Odrzucił Pan ołtarz swój, przeklął świątynię swoją, wydał w ręce nieprzyjaciół mury wież jego ; krzyczeli w domu Pańskim jak w dzień uroczysty. 8 Het. Postanowił Pan rozwalić mur córki Syjon, wyciągnął sznur swój i nie odwrócił ręki swej od gubienia ; i zapłakało przedmurze, i mur razem rozwalony został. 9 Tet. Zapadły w ziemię bramy jego, zniszczył i połamał zawory jego, i króla jego i książąt jego między narody; nie ma zakonu, a prorocy jego nie znaleźli widzenia od Pana. 10 - Jod. Usiedli na ziemi, umilkli starcy córki Syjon, posypali popiołem głowy swe, przepasali się włosiennicami, zwiesiły do ziemi głowy swe dziewice Jeruzalem. 11 - Kaf. Ustały od płaczu oczy moje; strwożyły się wnętrzności moje, wylała się na ziemię wątroba moja z powodu zagłady córki ludu mego, gdy ustawało dziecię i niemowlę na ulicach miasta. 12 Lamed. Matkom swym mówiły : Gdzie jest pszenica i wino? gdy mdlały jak zranieni na ulicach miasta, gdy oddawały dusze swe na łonie matek swoich. 13 Mem. Komu cię przyrównam, albo komu cię przypodobam, córko Jerozolimska ? Z kim cię porównam, aby cię pocieszyć, dziewico, córko Syjon? Bo wielkie jest jak morze skruszenie twoje ; któż cię zleczy? 14 - Nun. Prorocy twoi widzieli tobie fałsz i głupstwo, a nie odkrywali nieprawości twojej, aby cię do pokuty przywieść; lecz wypatrywali tobie proroctwa fałszu i wygnania.- 15 Samech. Klaskali nad tobą rękoma wszyscy przechodzący drogą, świstali i potrząsali głową swoją nad córką Jerozolimską mówiąc: Czy to jest owo miasto doskonałej piękności, wesele wszystkiej ziemi? 16 Pe. Otworzyli na cię usta swe wszyscy nieprzyjaciele twoi, świstali i zgrzytali zębami i mówili : Pożremy! Oto jest ten dzień, któregośmy czekali; znaleźliśmy i ujrzeliśmy ! 17 - Ain. Uczynił Pan, co był postanowił, spełnił słowo swe, które był wypowiedział od dni starodawnych, zburzył nie oszczędzając i uweselił nad tob nieprzyjaciela, i wywyższył róg przeciwników twoich. 18 - Sade. Wołało serce ich do Pana na murach córki Syjon : Wypuść jak potok łzy we dnie i w nocy, nie dawaj odpoczynku sobie, a niech się nie uspokaja źrenica oka twego ! 19 Kof. Wstań, chwal w nocy na początku straży, wylej jak wodę serce twe przed obliczem Pańskim, podnieś ku niemu ręce twoje dla duszy dziatek twych, które omdlały od głodu na rogu wszystkich ulic. 20 Resz. Wejrzyj, Panie, a obacz, kogo tak obrałeś jak winnicę? A więc będą jeść niewiasty płód swój, dzieci małe jak piędź? A więc ma być zabity w świątyni Pańskiej kapłan i prorok? 21 Szin. Leżeli na ziemi na ulicy dziecię i starzec, dziewice moje i młodzieńcy moi polegli od miecza, pobiłeś w dzień zapalczywości twojej, pomordowałeś, a nie zmiłowałeś się. 22 Tau. Przyzwałeś jak na dzień uroczysty tych, którzy by mię straszyli zewsząd, a nie było w dzień zapalczywości Pańskiej, kto by uszedł i został; tych, których ja wychowałam i wyżywiłam, nieprzyjaciel mój wyniszczył. TREN III (3,1-66). Skarga, nadzieja, pociecha. Żałosna skarga (1-18). Korne poddanie się i nadzieja (I9-39). Wyznanie grzechów i nowa skarga (40-54). Ufne błaganie o pomoc, prośba o odpłatę wrogom (55 66). 3 1 Alef. Jam mąż, widzący nędzę swoją w rózdze zagniewania Jego. 2 Alef. Zaprowadził miç i zawiódł do ciemności, a nie do światła. 3 Alef. Tylko przeciw mnie się obrócił i obraca rękę swą przez cały dzień. ...

 

>>>Kup "matura cd" !!!<<<