Już wschodzącego słońca pierwsze zorze

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Już wschodzącego słońca pierwsze zorze Opowiadały wrzaskliwe grzegotki Już się krzątali bracia po klasztorze, Już koło furty stękały dewotki, Już ojciec Rajmund w pierwiastkowej porze Wychodził słuchać świątobliwe plotki, Gdy myśląc (kto wie, czy o Panu Bogu) Zgubił pantofel i upadł na progu. Skoczył na odwrót, a jako uczony, Fatalną wróżkę w tej przygodzie znaczy; Wtem się kościelne odezwały dzwony, Jęk smutny nowe nieszczęścia tłumaczy. Ledwo odetchnąć może, przestraszony, Czuje, co stracił... a w takiej rozpaczy, Gdy nie wie, czy spać, czy wyniść, czy siedzieć, Sąsiad uprzejmy raczył go nawiedzieć. Ojciec to Rafał od Bożego Ciała, Rafał, towarzysz niewinnych radości; Równego góra Karmelu nie miała W rubasznych wdziękach, hożej uprzejmości. Ten, skoro postrzegł, jak się wydawała Twarz przyjaciela, w zbytniej troskliwości Cieszy go najprzód w tak okropnej doli, Dalej ośmiela pytać, co go boli. „Wiesz, przyjacielu - rzecze Rajmund trwożny- Jako krok pierwszy resztą dzieła włada. Wyszedłem rano z izby nieostrożny, Zaraz się w progu zjawiła zawada. Zły to dzień! będzie w nieszczęścia zamożny. Tak los chciał, nic tu roztropność nie nada. Trudno przeciwne kazusy odegnać Trzeba się z furtą kochaną pożegnać”. Rzekł i zapłakał. Wtem brat Kanty leci: „Panna Dorota do furty zaprasza”. Nic nie rzekł Rajmund. Poseł drugi, trzeci, Jeden go łaje, a drugi przeprasza. „Porzuć te wróżki, straszydła dla dzieci- Rzekł Rafał - prosi przyjaciółka nasza. Zwycięż tę słabość odwagą wspaniałą, Śmiałym się zawżdy najlepiej udało”. Porwał się Rajmund; lecz jak groźne wały Nadbrzeżna skała nazad w morze wpycha, Stanął u proga na poły zmartwiały, Sili się wyniść, jęczy, płacze, wzdycha. Ośmiela Rafał, mówca doskonały, Lecz darmo cieszy, darmo się uśmiecha; Widząc na koniec bez skutku perory, Zwoływa starszych i definitory. Wchodzi Elijasz od świętej Barbary, Marek od świętej Trójcy z nim się mieści, Jan od świętego Piotra z Alkantary, Hermenegildus od Siedmiu Boleści, Rafał od Piotra, Piotr od świętej Klary: Zeszło się ojców więcej niż trzydzieści. Starzy i młodzi, rumiani, wybledli, Wszyscy swe miejsca porządkiem zasiedli Już ojciec przeor kaczkowatym głosem, Wprzód odkrząknąwszy, perorę zaczynał, Już ojciec Marek, siedzący ukosem, Kręcił szkaplerzem i za pas się trzymał; Już ojciec Błażej coś szeptał pod nosem, Już stary ojciec Elizeusz drzemał; Już i niektórzy, znudzeni, odeszli, Białokapturni gdy posłowie weszli. Pierwszy Gaudenty, ów Gaudenty sławny, Co wstępnym bojem chciał losu probować; Skrytych fortelów nieprzyjaciel jawny, Świadom swej mocy, nie lubił próżnować; A walecznymi dziełami zabawny, Ręką, nie piórem umiał dokazować: Oko wyniosłe i postać, i cera Niezlęknionego był...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<