Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis  »  

>>>Kup "matura cd" !!!<<<

 

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Mit arkadyjski w twórczości Reja i Kochanowskiego U Kochanowskiego motyw arkadii pojawia się w pieśni Panny XII. Poeta wyraża tu pochwałę życia wiejskiego i stworzonego przez ten model typ egzystencji ludzkiej. Jest to ideał szlachcica, który prowadzi samowystarczalny pod względem materialnym tryb życia : Oracz pługiem zarznie w ziemię; Stąd i siebie, i swe plemię, Stąd roczną czeladź i wszytek Opatruje swój dobytek Życie to przebiega w spokoju, z dala od zgiełku miejskiego, niebezpieczeństw wojennych i kłopotów kupieckich. Ideał ziemianina jest pełen aspiracji duchowych. W jego kreację wpisuje poeta pochwałę takich wartości, jak niezależność, spokój wewnętrzny, wzajemna życzliwość członków rodziny i szacunek dla starszych. Poeta eksponuje to co dla motywu arkadyjskiego jest bardzo ważne, a minowicie brak trosk materialnych i dostatnie życie bohaterów, którzy nie znają znoju pracy. U Reja motyw arkadii pojawia się w Żywocie człowieka poczciwego Rej kreśli ideał dostatniego, pozbawionego trosk życia ziemiańskiego. Życie na wsi toczy się zgodnie z rytmem zmieniających się pór roku, jest pełne radości i zabawy. Źródłem tej radości jest praca, jednak nie jest ona zbyt ciężka. Azaż owo nie rozkosz z żonką, z czeladką po sadkoch, po ogródkach sobie chodzić, szczepków naszczepić, drobne drzewka rozsadzić [...] To sobie z oną rozkoszą nasiejesz ziółek potrzebnych, rzodkiewek, sałatek, rzeżuszek, nasadzisz maluneczków, ogóreczków Wreszcie, życie człowieka jest podobne do zmieniających się pór roku; a więc wiosna symbolizuje dzieciństwo i młodość, czas kształtowania się człowieka poprzez wychowanie, naukę oraz zbieranie pierwszych doświadczeń. Lato to wiek dojrzały charakteryzujący się wyborem ról w życiu rodzinnym, społecznym i politycznym. Starość to czas na podsumowanie życia i refleksje natury religijnej i moralnej. Koncepcja Boga, życia, świata w twórczości Kochanowskiego, Sępa Szarzyńskiego Kochanowski Kochanowski był katolikiem, nie ma co do tego wątpliwości, łączyły go jednak pewne związki z protestantyzmem. Studiował na uniwersytecie w Królewcu, ośrodku myśli luterańskiej. Jego protektorem był książe pruski Albrecht, który subsydiował mu studia. Protestanci próbowali pozyskać młodego poetę dla reformacji. Kochanowski pozostał katolikiem, pozostały w nim jednak pewne sympatie protestanckie. Ujawniają się one bardzo wyraźnie w łacińskich elegiach. Jeden z jego pierwszych utworów, hymn: Czego chcesz od nas panie? został przysłany z Paryża na zebranie szlachty protestanckiej. W twórczości Kochanowskiego wyraźnie brak rysów wyznaniowych. W modlitwach zwraca się do Boga, nie ma jednak w jego utworach kultu maryjnego, kultu świętych. Dwa z największych utworów: Oko śmiertelne Boga nie widziało i Czego chcesz od nas panie to modlitwy uniwersalne, mogą być wielowyznaniowe. Z wczesnej fazy twórczości Kochanowskiego pochodzi poemat Zuzanna podejmujący wątek biblijny. Jest to utwór mówiący o boskiej opatrzności, a także o wartości cnoty. Szczególnie obecny jest Bóg i integralna z nim natura w pieśniach. Co jest charakterystyczne, utożsamiał Boga z naturą, i jest w tym bliski panteizmowi. Widział Boga w pięknie stworzenia, postrzegał go jako stwórcę-artystę, który obecny jest w swoim dziele. Czasami Boże dzieło stworzenia nazywa Boskim widowiskiem mistrzyni natury . W ten sposób jego spojrzenie staje się bardziej laickie, co nie znaczy ateistyczne. Laicyzm XVI wieczny nie oznacza ateistycznej postawy, można go określić jako sposób przeżywania stosunku człowieka do boga, poza granicami wyznaczonymi przez kościół lub zbór. W pieśni 25 ksiąg wtórych (Czego chcesz...), Bóg nie mieści się w ramach ściśle określonej doktryny, ani katolickiej, ani protestanckiej, jest Bogiem poza kościołem, istnieje przede wszystkim w naturze, w dziele sprawczym, Kościół cię nie ogarnie, wszędy pełno ciebie. . Bóg nie potrzebuje darów, gdyż sam jest dawcą dobrodziejstw. Znawcy literatury twierdzą, że na jego pojmowanie Boga miały także wpływ poglądy starożytnych, wpływy Cycerona, Mechanizmem świata kieruje artysta stwórca, który zarazem istnieje w swych doskonałych dziełach i przejawia się przez ich byt . Hymn jest pochwałą niewidzialnego Boga poprzez pochwałę widzialnego świata, jest całym poematem o sztuce, artyście i jego dziele. Artystą jest Bóg w znaczeniu Deus-faber (rzemieślnik). Renesans bardzo wysoko cenił rzemiosło artystyczne i stawiał je wyżej niż sztuki artystyczne. Istniał wtedy pogląd, że należy naśladować to co istnieje, natomiast rzemieślnik tworzy z niczego. I właśnie w tym sensie traktuje Boga jako faber, stworzył coś z niczego, dzieło artystyczne. Świat stworzony przez Boga jest piękny a właśnie estetyka wyraża przekonanie, że piękno jest najwyższym dobrem i polega na układzie i proporcjach. Renesansowa estetyka rozróżnia pojęcia piękna i rzeczy pięknych. Przedmioty są rzeczami pięknymi, ale nie mogą być piękne, bo piękno jest doskonałością substancyjną, polega na proporcji, harmonii, blasku, współmierności elementów. Pięknem jest cnota. Pieśń Czego... wyraża właśnie to przekonanie, że piękno świata, dzieło Boga polega nie na urodzie poszczególnych elementów, ile na harmonii z zgodnym porządku części. Poeta dostrzega także analogię między cyklem pór roku a losami człowieka, Serce roście , Nie porzucaj nadzieje”. Życie ludzkie różni się od tej cykliczności jedynie tym, że ma swój kres, zaś kołowrót natury trwa nieprzerwanie. W życiu ludzkim po złych okresach następują dobre. Czasami utożsamia Kochanowski naturę z prostotą, pierwotnością i jakby ze świata pierwotnej natury wywodzi się łącząca ludzi miłość, oparta na zgodzie, wzajemnym zrozumieniu, konstruktywnym działaniu. Przykładem są Elegie , także Pieśni , np.: Pieśń świętojańska o sobótce , która jest poetyckim poglądem na naturę w życiu człowieka. Pokazuje jak można odnaleźć sens życia, utracony spokój w codziennym kontakcie z przyrodą. Najlepszym tego potwierdzeniem jest rezygnacja poety z kariery politycznej i powrót do Czarnolasu. W twórczości Kochanowskiego, a szczególnie w pieśniach, znajduje się omówienie zagadnienia boskiej opatrzności oraz bezpośredni stosunek Boga do człowieka. Poeta wyraża przekonanie, że losy ludzi łączą się ze sobą według nieodgadłych praw, to też roszczenia człowieka by poznać przyszłe rzeczy wywołują tylko pobłażliwy uśmiech wszechmocnego Boga. Trzeba świadomie uznać granicę swoich możliwości i nadzieję pokładać w Bogu . Pieśń IX,ks1: Prózno ma mieć na pieczy śmiertelne wietrzne rzeczy Pieśń XIV,ks1: Przypadków dalszych żaden z nas nie zgadnie I prózno myśleć o tym Co z nami będzie potym W godzinie Bóg wywróci wszystko. Pieśń IX,ks 2: Siła Bóg może wywrócić w godzinie, A kto mu kolwiek ufa nie zginie Obok zagadnienia ładu moralnego i boskiej opatrzności często pojawia się w utworach Kochanowskiego temat bożej sprawiedliwości. Podstawowa jej zasada została tu uwikłana została najwyraźniej przeczące jej obserwacje naszej rzeczywistości. Dręcząca zasada ludzkiej egzystencji jest jednym z podstawowych tematów twórczości Kochanowskiego. Oto fragment wypowiedzi Heleny z Odprawy posłów greckich : Przebóg, więcej złego na tym świecie niż dobrego , a w Oko ... mówi poeta że często ci którzy świat powolnym mają dzieje się lepiej niż sprawiedliwym. W elegii Do Firleja Kochanowski zdaje się mówić, że ponieważ Bóg jest, musi więc być sprawiedliwy, jednak widzimy często, że cierpi cnotliwy a występny opływa w dostatki. Próbę rozstrzygnięcia tego dylematu dokonuje na płaszczyźnie religijnej. Pogląd Kochanowskiego w tej kwestii doskonale wyraża powiedzenie Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy . Poeta mówi: Panie jako bardzo błądzą, którzy cię niedbałym sądzą . Wierzy że wypełnienie się zasad boskiej sprawiedliwości, wyrównanie krzywd nastąpi w zaświatach. Dziełem w pełni religijnym jest: Psalm Dawidowy . Widać w nim chęć uwielbienia stwórcy jako doskonałego w swoich dziełach. Tłumaczy psalm z łaciny i robi to z pietyzmem człowieka wierzącego, rozkoszą artysty i sumiennością filologa. Kleiner mówi: Kochanowski świetnie wczuł się w bogactwo liryki religijnej psalmów, a modlitwy które stworzył na podstawie biblijnej, są jego, wyrażają potęgę i moc Boga . Niekiedy Bóg traktowany jest antropomorficznie, np. z twoich rąk . Nazywa go: Myśl, która niebem toczy . Bóg pojawia się jako wieczna myśl śmiejąca się z ludzkich poczynań: Człowiek, boże igrzysko , Bo co tak mądrze człowiek począł sobie, żeby się Bóg nie musiał śmiać jego osobie , stwórca pojawia się jako reżyser świata. Kryzys wiary następuje po śmierci Urszulki. Jest to kres przeświadczenia o porządku rzeczy, pojawia się nieznajomy wróg, który miesza ludzkie rzeczy, nie mając ani dobrych, ani złych na pieczy . Jest on odwróceniem przyjaznej człowiekowi sprawiedliwości. Kontekst trenów wyjaśnia, że nieznajomy wróg to los, fatum, który w polszczyźnie XVI wiecznej mógł oznaczać diabła. Ostatecznie jednak następuje w trenach ukorzenie się przed Bogiem i wyrażone zostaje przekonanie, że skoro złudna okazała się nadzieja na pomoc rozumu, jednakże Bóg sam mocen hamować . Tren XVIII jest modlitewnym, utrzymanym w formie psalmu - apelu do Boga o litość. Kochanowski odwołuje swoje wcześniejsze bluźnierstwa, Wielkie są przed tobą występki moje, lecz miłosierdzie twoje przewyższa wszystkie złości, użyj dziś Panie nade mną litości . Takie ukojenie przynosi mu wiara dziecinna, którą zaszczepiła w nim matka, i dlatego jej postać pojawia się w trenie XIX poeta dochodzi do wniosku, ze jeden jest pan smutku i nagrody . Kochanowski był bardzo tolerancyjny w swej religijności, uważał że przekonania religijne są sprawą osobistą. Chrystus pojawia się tylko raz we fraszkach. Bóg u Kochanowskiego to stwórca-artysta, potem filozoficzna Wielka Myśl , staro testamentowe Bóg i pan , oraz wreszcie opatrzność bliska człowiekowi. Religijność Kochanowskiego ograniczała się przede wszystkim do kontemplacji i refleksji wokół najogólniejszych prawd wiary. Poeta podkreślał dobrotliwość stwórcy, dawał wskazówki, jak trzeba żyć cnotliwie. Jan Kochanowski Mikołaj Sęp Szarzyński koncepcja świata Świat - twór Boga, dającego hojne dary, harmonijnie funkcjonujące niebo „uhaftowane gwiazdami” i ziemia okryta „rozlicznymi ziołami” - obraz doskonałej harmonii (topos pór roku, rytm dnia i nocy) Świat dynamiczny i pełen dysharmonii „z żywiołów utworzone ciało” byt podniebny to życie w świecie walki światła i ciemności; dysharmonia - to wyraz kryzysu wiary w świat apollińskiego ładu; odkrycie obu nieskończoności „nieskończoność wielkości” i „nieskończoność miłości” pojęcie czasu Czas - to obroty koła Fortuny, do których należy podchodzić ze stoickim dystansem; treny - czas działa jako pocieszyciel Atrybutem nietrwałości świata jest przemijanie, nieubłagany Chronos zmienia wszystko č motyw pozornych wartości (bogactwo, władza, piękne oblicze). Czas równoznaczny z pojęciem śmierci. Przez pryzmat śmierci można poznać istotne wartości. Czas - element składający się na pojęcie tragizmu człowieka koncepcja życia ludzkiego Afirmacja życia we wszystkich jego przejawach; tolerancja dla ludzkiej słabości, doczesne życie może być ziemską Arkadią; życie w cnocie i dla dobrej sławy; droga do nieba otwarta tym co służą Ojczyźnie; pokój - wartość nadrzędna; irenizm - Erazm z Roterdamu Wątpi w zbawienie; na duszę człowieka czyha „srogiej ciemności hetman”; wielokrotnie powracający motyw walki („życie bojowanie”); odrzucenie fałszywego pokoju „zbawienny pokój nie jest z tego świata”. Nie istnieje izolacją od pokus życia. Arkadie są bezcelowe, świadomość nietrwałości, marności (vanitas vanitatum) koncepcja śmierci Dystans i stoicki spokój wobec przemijania i śmierci; załamanie filozofii w trenach, powrót do dojrzałego stoicyzmu. Obsesja śmierci; śmierć to przejście w stan bezruchu, raj to stan wstrzymanego bezruchu. koncepcja życia wiecznego Połączenie mitu chrześcijańskiego („ci co służą ojczyźnie” z mitologicznym „sumieniem czystym”; topos nieba w trenach Cel życia ludzkiego - Arkadia - raj - wieczne szczęście Na ziemi arkadia jest niemożliwa, dopiero śmierć przezwycięża sprzeczności koncepcja człowieka (typ religijności) Człowiek - kreator, dumny ze swojej ludzkiej kondycji, czerpie radości życia (duchowe i cielesne), stoik, epikurejczyk Treny - odnalezienie harmonii poprzez pryncypia religii, bunt został przezwyciężony Religijność dogmatyczna, tęsknota do stanów mistycznego zespolenia duszy z Bogiem, człowiek tragiczny, targany sprzecznościami, daleki od humanistycznej dumy, poczucie własnej niedoskonałości, samotności „wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie”, „krucha trzcina myśląca” (Pascal). Bóg również pozostawia człowiekowi wolną wolę; nie ingeruje w jego wybory; tragizm przezwyciężony przez wizję nagrody (Bóg, Niebo) Tragedia antyczna a dramat szekspirowski Chodzi głównie o zasady działania fatum, z czego wypływa, niż o samą budowę Tragedia antyczna: FATUM, czyli bohaterowie tragedii są uwikłani w konflikt miedzy własnymi racjami a siłami wyższymi: losem, prawami historii, interesem społecznym, normami moralnymi, itp. O ich losie decyduje przeznacz...

 

>>>Kup "matura cd" !!!<<<