1. NIEPOSŁUSZEŃSTWO JONASZA ROZKAZOWI BOŻEMU UKARANE (1,1 -16). Jonasz, wysłany przez Boga do Niniwy na przepowiadanie kary Bożej (1-2), nie słucha, lecz wsiada na okręt, jadący do Tarsis (3). Zerwanie się burzy; na Jonasza wskazuje los jako na winnego (4-7). Jonasz przyznaje się do win

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

1. NIEPOSŁUSZEŃSTWO JONASZA ROZKAZOWI BOŻEMU UKARANE (1,1 -16). Jonasz, wysłany przez Boga do Niniwy na przepowiadanie kary Bożej (1-2), nie słucha, lecz wsiada na okręt, jadący do Tarsis (3). Zerwanie się burzy; na Jonasza wskazuje los jako na winnego (4-7). Jonasz przyznaje się do winy i podsuwa środek ratunku (8-12). Żeglarze wrzucają go w morze (13-16). 1 1 I stało się słowo Pańskie do Jollasza, syna Amatego, mówiąc: 2 Wstań, a idź do Niniwy, miasta wielkiego i przepowiadaj w nim, bo doszła złość jego przede mnie. 3 I wstał Jonasz, aby uciec do Tarsis przed obliczem Pańskim, i udał się do Joppe, i znalazł okręt, który szedł do Tarsis ; i zapłacił przewoźne, i wszedł weń, aby z nimi pojechać do Tarsis przed obliczem Pańskim. 4 - A Pan posłał wielki wiatr na morze i powstała burza wielka na morzu, a okręt był w niebezpieczeństwie rozbicia. 5 I zlękli się żeglarze, i wołali mężowie do boga swegó, i wyrzucali rzeczy, które były na okręcie, do morza, żeby się stał lżejszym bez nich; a Jonasz zszedł do wnętrza okrętu i spał snem twardym. 6 I przystąpił do niego sternik i rzekł mu: Co ty tak twardo śpisz? Wstań, wzywaj Boga twego, a może pomyśli Bóg o nas i nie zginiemy. 7 I rzekł mąż do towarzysza swego : Chodźcie, a rzućmy losy i dowiedzmy się, dlaczego to zło na nas przyszło I rzucili losy, i padł los na Jonasza. 8 I rzekli do niego : Powiedz nam, dlaczego to zło przyszło na nas ? Jakie jest twoje zajęcie? Jaka ziemia jest twoja i dokąd idziesz, albo z któregoś ty narodu? 9 I rzekł do nich : Hebrajczykiem ja jestem, a czczę Pana, Boga niebieskiego, który stworzył morze i ziemię. 10 I zlękli się mężowie strachem wielkim, i rzekli do niego : Cóżeś ty uczynił? (Bo się dowiedzieli owi mężowie, że przed obliczem Pańskim uciekał, bo im był powiedział.) 11 I rzekli do niego : Cóż ci mamy uczynić, aby uspokoiło się morze dla nas ? Bo morze szło i burzyło się. 12 I rzekł do nich : Weźcie mię i wrzućcie do morza, a uspokoi się morze dla was ; bo ja wiem, że dla mnie burza ta wielka przyszła na was. 13 - I robili wiosłami mężowie, aby się wrócić do brzegu, ale nie mogli, bo morze szło i burzyło się przeciw nim. 14 I wołali do Pana, i mówili : Prosimy, Panie, niechaj nie giniemy dla duszy męża tego, a nie składaj na nas krwi niewinnej ; bo ty, Panie, uczyniłeś, jak chciałeś. 15 I wzięli Jonasza, i wrzucili w morze, i ustało morze od wzburzenia swego. 16 I zlękli się mężowie Pana strachem wielkim i złożyli ofiary Panu i uczynili śluby. 2. JONASZ W BRZUCHU RYBY (2,1-I1). Połknięty przez rybę (1) modli się do Boga (2) : temat ogólny (3) ; w grotnym niebezpieczeństwie (4-7a) wołał do Pana, który go wyshlchat (7b-8); dziękczynienie (9-10). Wybawienie (11). 2 1 I nagotował Pan rybę wielką, żeby połknęła Jonasza; i był Jonasz w brzuchu ryby trzy dni i trzy noce. 2 - I modlił się Jonasz do Pana, Boga swego, z brzucha ryby, i rzekł : 3 Wołałem z ucisku mego do Pana i wysłuchał mnie, z brzucha otchłani wołałem i wysłuchałeś głos mój. 4 I wrzuciłeś mię w głębinę, w serce morza, i rzeka ogarnęła mię ; wszystkie wody twoje i fale nade mną przechodziły. 5 A ja mówiłem : Jestem odrzucony od widzenia oczu twoich. Wszakże znowu ujrzę kościół twój święty. 6 Ogarnęły mię wody aż do duszy, przepaść mię otoczyła, morze okryło głowę moją. 7 Do posad gór zstąpiłem, zawory ziemi zamknęły się na wieki i wywiedziesz ze zgnilizny żywot mój, Panie, Boże mój ! 8 Gdy była ściśniona we mnie dusza moja, wspominałem na Pana, aby przy...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<