Osobowosci biblijne na wybranych przykladach.

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Osobowosci biblijne na wybranych przykladach. Osobowosc to zespól stalych cech psychicznych, regulujacych zachowanie czlowieka i wyrózniajacych go sposród innych ludzi; indywidualnosc. Osobowosci w swiecie biblijnym jest wiele, np.: Hiob, Mojzesz, Kohelet, Abraham, Salomon, Chrystus. Hiob - bogobojny, szczery, pelen dobroci, otoczony liczna rodzina i przyjaciólmi, majetny; Bóg jednak wystawi jego wiare na próbe. Hiob straci wszystko (dzieci, majatek, zdrowie). Dlaczego? Dla jego przyjaciól istnieje oczywista zaleznosc miedzy wina i kara. Wedlug nich Hiob musial ciezko zgrzeszyc, bo tylko grzeszników Bóg tak srodze doswiadcza . Zona takze nie rozumie pelnej pokory postawy meza. Zacheca go, aby zlorzeczyl Bogu, na co Hiob odpowiada: azali tylko dobre przyjmowac bedziemy od Boga, a zlego przyjmowac nie bedziemy? W innym miejscu oswiadcza, ze Pan ma prawo zarówno dac, jak i odebrac, bo wszystko od Boga pochodzi. Jak z tego widac, w swoim cierpieniu Hiob jest samotny - nie wspiera go ani zona (która w podobnej sytuacji przyjelaby zupelnie inna postawe; czy byloby jej latwiej?), ani przyjaciele, którzy maja dla niego jedna tylko rade: uderz sie w piersi, poszukaj winy w sobie, przyznaj sie, ze zgrzeszyles, a Bóg na pewno odwróci nieszczescia. Zarówno rad zony, jak i rad przyjaciól Hiob nie moze przyjac. On wie, ze jest niewinny (sumienie mam czyste). Jego dramat jest tym wiekszy, ze czuje sie nieslusznie odrzucony przez kogos, kogo kochal i komu byl wierny. Cierpi samotnie i godnie, nie przeklina Boga, nie zlorzeczy mu. Domaga sie tylko rozmowy z Bogiem, bo chce miec prawo do obrony, chce argumentom Stwórcy przeciwstawic swoje. Jahwe z Wichru przyjmuje propozycje Hioba. Zjawi sie w calym majestacie swej potegi i mocy. Przytloczy Hioba tysiacem pytan, na które ten nie odpowie. Nie odpowie, bo taki byl cel Boga, który chcial swemu sludze uswiadomic jego malosc i znikomosc. Ze slów Stwórcy Hiob zrozumie, ze cierpienie jest próba wiary i tajemnica, i ukorzy sie przed Bogiem (zaluje i pokutuje w prochu i popiele). Z ostatniej czesci Ksiegi Hioba czytelnik dowiaduje sie, ze Bóg blogoslawil nastepnie Hiobowi i wynagrodzil mu wszystkie jego straty i cierpienia. A zatem grozny, potezny Jahwe z Wiru docenil postawe Hioba. Warto w tym miejscu podkreslic pewien fakt: jakze silna musiala to byc osobowosc, skoro ani przyjaciele, ani zona, ani lek przed majestatem Stwórcy i mozliwoscia wywolywania Jego gniewu nie zachwialy postawy Hioba: godnosci w cierpieniu, pokory, a jednoczesnie odwagi i dociekliwosci w konfrontacji z groznym, starotestamentowym Bogiem. Kohelet - kolejna wielka osobowosc Starego Testamentu. Medrzec, który prawa rzadzace swiatem poznaje dzieki wlasnym doswiadczeniom (widzialem wszystkie sprawy, która sie dzieja pod sloncem). Kohelet kwestionuje wartosc bogactwa, pracy, radosci plynacej z uzywania zycia, bo wszystko to marnosc i gonienie za wiatrem . Analizujac takie wartosci jak madrosc czy bogactwa, dochodzi do wniosku, ze sa one przemijajace, ze nie sa wartosciami trwalymi i nie zapewniaja pelni szczescia. Sa czesto przyczyna zawisci innych (madrosc, bogactwo) lub utrapieniem dla tego, kto je posiada (czlowiek pracuje umiejetnie i sprawiedliwie, a innemu, który nie robil nic, wszystko na dzial zostawi). Swiadomosc ta nie przygnebia jednak Koheleta, nie odbiera mu radosci i checi zycia. z obserwacji rzeczywistosci i wlasnych doswiadczen wysnuwa on trzezwe, rozsadne i wrecz pocieszajace wnioski. To znaczy: zycie jest procesem ciaglym, w którym wszystko ma swój czas (jest czas rodzenia i czas umierania; czas placzu i czas usmiechu; czas wojny i czas pokoju). A zatem tak jak przemijaja chwile szczescia (wydaj sie, szybko, ale jest to czas subiektywny), tak tez mina chwile zle czy wrecz tragiczne (choc wydaje sie, ze trwaja bez konca). Zycie na ziemi podlega bowiem jednemu stalemu prawu, prawu przemijania. Nalezy sie z tym pogodzic, chocby dlatego, ze nie mamy na to wplywu, i cieszyc sie szczesciem, a plakac w cierpieniu. Ufnosc zas pokladac w Bogu, który wszystkie nasze uczynki osadzi. I on to wlasnie jest w systemie filozoficznym Koheleta jasnym punktem i nadzieja. Chrystus- najwieksza i najwspanialsza osobowosc Nowego Testamentu: Bóg-czlowiek, zbawiciel. Z godnoscia i pokora przyjal los, który wyznaczyl mu jego ojciec. Zyl prosto i ubogo. Kiedy zaczal nauczac, szly za nim coraz wieksze rzesze sluchaczy. Punktem zwrotnym w jego biografii jest przemiana na górze Tabor, gdzie objawil sie swoim apostolom jako Bóg. W Jerozolimie zdobywal coraz wieksza slawe. Uwielbienie dla niego wzroslo zwlaszcza po wskrzeszeniu Lazarza. Wówczas stal sie niewygodny dla kaplanów. Doprowadzono do procesu i wydano wyrok skazujacy, choc dopuszczono sie przy tym bardzo...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<