Przemysław WIĘCŁAWEK

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Przemysław WIĘCŁAWEK Chcąc rozpatrywać życie na polskiej wsi należy sięgnąć do literatury. Przez wieki przekazywała ona obraz wsi. Wsi, która była arkadią, miejscem szczęścia, sentymentalnych spotkań, pracy, bólu i cierpienia. Niekiedy obraz ten był wyidealizowany, nieprawdziwy, innym razem zbyt realistyczny. Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” przedstawił zalety życia na wsi. Wykreował on wzór człowieka, który zdobywszy niezbędną wiedzę, wychowanie wybiera życie ziemianina i wraz z żoną równą mu pochodzeniem oraz majątkiem boryka się z troskami, odczuwa radość z tego życia. Ów szlachcic szczęście może czerpać w czasie pracy w ogrodzie, przy sadzeniu drzew, zbierając owoce, delektowaniem się darami natury takimi jak serki, masełka, świeże jajka. Jednakże Rej stworzył nieprawdziwy obraz wsi pomijając problem wykorzystywania chłopów, których przedstawił jako szczęśliwych, żyjących w zgodzie z właścicielami ziemskimi ludzi. Inną najpiękniejszą i zarazem najsłynniejszą ze staropolskich poetyckich pochwał wsi i „ziemiańskiej szczęśliwości” jest pieśń „Panny XII” z „Pieśni świętokrzyskiej o Sobótce” zaczynającej się od słów „Wsi spokojna, wsi wesoła” i pytań retorycznych obwieszczających zachwyt poety dla „wieśnych czasów i pożytków”. Jan Kochanowski stworzył w tym utworze swój rodzaj bohatera pana-gospodarza i chłopa-oracza w jednej osobie. Wyeliminował w ten sposób naturalny konflikt społeczny. Pomijając ten problem mógł zachwycać się nad urokami, przyjemnościami oraz pożytkami życia wiejskiego wskazując na prostotę, godność i dostojeństwo tego życia. Jednak opis ten nie był całkowicie prawdziwy. Zupełnie inna wieś przedstawiona jest w „Żeńcach” Szymona Szymonowica. W tym utworze zawarta jest prawda o ówczesnych stosunkach społecznych. Tutaj starosta biczem zmusza do ciężkiej, długiej pracy chorą kobietę. Chłopki cieszą się śpiewając gdy ekonom się zbliża, lecz gdy odchodzi złorzeczą mu i drwią z niego. W „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej obraz życia jest bardziej wyrazisty i dokładny. Szlachta zaściankowa, zwana w powieści ludem, biedna, ciemna, przeludniona, posiadająca niewielkie kawałki ziemi zbliżona jest do chłopów. Podobnie jak oni są w poczuciu niższości i zależności od dworu. Mimo konfliktu między Bohatyrowiczami i Korczyńskimi zostaje przez Witolda podjęta próba polepszenia stosunków, co doprowadza do pobratania się dworu z ludem. Symbolem pojednania się jest miłość Jana i Justyny, przez Orzelskiego nazwana mezaliansem. Innym przykładem pogodzeni...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<