próżno

(Można również przeszukać naszą bazę, użyj do tego odnośniku "Pokaż cytat"
aby wybrać słowo-klucz i wyszukać cytaty z wybranym słowem.)

Kochamy wciąż za mało i na próżno. Ks. Jan Twardowski Pokaż cytat

Lepiej pragnąć próżno, niż nie pragnąć wcale. Adolf Jończyk Pokaż cytat

Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja. John Steinbeck Pokaż cytat

Natura nihil fit in frustra - natura nie robi nic na próżno. Pokaż cytat

Nawet najlepsi nie uczą się sami miłości: aby przejść do porządku nad zmiennością ludzi, ich wadami, a zwłaszcza głupotą, trzeba posiąść tajemnicę miłości, której świat dzisiejszy nie zna. I dopóki nie odnajdzie tej tajemnicy, na próżno będziecie usiłowali zmienić ludzkie losy. Francois Mauriac Pokaż cytat

Nie praca jest hańbi, ale próżnowanie. Hejzod Pokaż cytat

Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie, Jaki nam koniec gotują bogowie. Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65 - 8 p. n. e) Pokaż cytat

Odwróciła się od lustra plecami, bo nie cierpiała próżności luster. Paul Celan Pokaż cytat

Pochlebstwo jest fałszywą monetą istniejącą tylko dzięki naszej próżności. Francois Rochefoucauld Pokaż cytat

Podszedł do łazienki, ogolił się, wziął kąpiel i ubrał się odświętnie. Zasłał łoże, opróżnił popielniczkę z popiołu i niedopałków, potem przygotował stół do kolacji. Na czystym obrusie rozesłał trochę siana i położył na nim opłatek, zapalił świece i zgasił światło. W kątach mieszkania zapanował półmrok. Z kuchni przyniósł dwa nakrycia i wszystko, co potrzebne jest do kolacji wigilijnej. Samotnie zasiadł do kolacji próżno czekając zbłąkanego wędrowca. Jan Himilsbach, Żydowski pojedynek Pokaż cytat

1 2 3 4