Symbolem średniowiecza był krzyż, ponieważ cała sztuka i nauka koncentrowała się wokół religii, oraz miecz, ponieważ w epoce tej toczyło się wiele krwawych, i wyniszczających wojen. Średniowiecze trwało w Europie od IV/V w n.e. do XV w., a w Polsce od X do XV wieku. W społeczeńst

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Symbolem średniowiecza był krzyż, ponieważ cała sztuka i nauka koncentrowała się wokół religii, oraz miecz, ponieważ w epoce tej toczyło się wiele krwawych, i wyniszczających wojen. Średniowiecze trwało w Europie od IV/V w n.e. do XV w., a w Polsce od X do XV wieku. W społeczeństwie średniowiecznym panował ustrój feudalny i wytworzyła się ścisła drabina zależności i hierarchii. Szczytowe miejsce na tej drabinie zajmowały dwa stany, rycerstwo i duchowieństwo; mieszczanie i chłopi tworzyli stany niższe. Stąd też właśnie krzyż i miecz weszły do średniowiecznej epiki. Należy przy tym pamiętać, iż umiejętność pisania i czytania była zarezerwowana dla wąskiej grupy duchownych, urzędników związanych z dworem. To właśnie ich poglądy, dzięki temu, że zostały spisane, dotrwały do naszych czasów. Z nich czerpiemy naszą wiedzę dotyczącą życia, światopoglądu średniowiecznych ludzi. Dzięki wszechobecności (w Europie) administracji kościelnej, związanego z nią języka łacińskiego, ustroju feudalnego oraz podobnych podziałów społecznych, wytworzyła się specyficzna ogólnoeuropejska mieszanka filozofii i kultury tzw. uniwersalizm średniowieczny. Zakładał on dominującą rolę religii w życiu człowieka, teocentryzm, propagował określone wzorce osobowe. Z uniwersalizmem ściśle powiązana była ówczesna sztuka i literatura. Miecz to symbol rycerstwa, walki, wojen, władzy z czasem także cierpienia, przemocy. Najbardziej znane z literatury miecze to: Excalibur - miecz króla Artura, żyjącego w Brytanii w V w., o którym można znaleźć informacje w legendzie o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu; Durendal - miecz rycerza Karola Wielkiego - Rolanda, którego dzieje opisane są w Pieśni o Rolandzie ; rodzimym przykładem jest Szczerbiec, według legendy wyszczerbiony na kijowskiej Złotej Bramie przez Bolesława Chrobrego, w rzeczywistości koronacyjny miecz królów polskich. W literaturze średniowiecznej, chętnie przedstawiano wyidealizowany obraz bohaterskich czynów i dokonań władców oraz rycerzy. Miało to na celu parenezę (pouczenie) i propagowanie wzorców postępowania wśród czytelników, poprzez powoływanie się na pamięć o legendarnych przodkach. Posługiwano się przy tym najczęściej gatunkiem literackim zwanym eposem rycerskim. Epos rycerski - posiadał język ubogi w środki stylistyczne, operował prostymi i wyrazistymi charakterami, zawierał sceny ujmujące i pełne grozy, narrator jest wszechobecny i wszechwiedzący. Cały utwór pisany był językiem podniosłym i poważnym. Świat ukazany był w dwóch płaszczyznach: ludzkiej i boskiej. Przykładem może być tu postać wspomnianego już hrabiego Rolanda, bohatera Pieśni o Rolandzie pochodzącej z XI w. Akcja tego przykładu epiki rycerskiej miała miejsce w 778 r., nawiązuje do wyprawy cesarza Karola Wielkiego do Hiszpanii przeciwko Saracenom. W trakcie odwrotu francuskich wojsk tylna straż pod dowództwem Rolanda została napadnięta i w pokonana w bitwie przez przeważające siły wroga. Klęska była spowodowana niechęcią Rolanda do wezwania posiłków. Pragnął on samemu rozprawić się z wrogiem, co świadczyło o jego wielkiej odwadze, waleczności i poświęceniu dla cesarza. Co ciekawe bohater nie był zupełnie pozbawiony wad, do których można zaliczyć pychę, brak rozwagi i porywczość, a które to ostatecznie doprowadzą do klęski oddziałów hrabiego. W scenie śmierci Rolanda dokonana zostaje jego apoteoza. Pomodlił się za dusze poległych z jego winy rycerzy, polecił się opiece anioła Gabriela. Chciał umrzeć w kraju wrogów, chcąc, aby Karol (Wielki) powiedział i wszyscy jego ludzie, że umarł jako zwycięzca i jako zacny hrabia . W wyniku zmęczenia nie był już w stanie zniszczyć swego miecza, nie chciał, aby dostał się on w ręce pogan. Gdy umiera aniołowie - Cherubin, Michał i Gabriel - zabierają jego duszę do raju. To jeden z najdoskonalszych wzorców rycerza stworzonych przez literaturę średniowiecza. Utwór miał za zadanie wezwanie całego rycerstwa do wzięcia udziału w walkach z islamem. Był przykładem szlachetności, męstwa, oddania Bogu i władcy, dla rycerzy ruszających od XI do XIII w. na wyprawy krzyżowe przeciw niewiernym. Pieśń o Rolandzie należy do tzw. chanson de geste, czyli pieśni o czynie , znanych już w starożytności (np. dzieje - czyny Aleksandra Wielkiego). Większość z nich pisana była w języku francuskim lub staroprowansalskim, zazwyczaj wierszem dziesięciozgłoskowym, tworzącym większe części kompozycyjne tzw. laisy. Twórcę pieśni określano mianem truwera, a wykonawcę - żonglera. Śpiewane były przy akompaniamencie muzyki, przekazywane ustnie, zostały w późniejszych czasach spisane. Istnieją trzy cykle pieśni o czynie: cykl królewski, związany z osobą Karola Wielkiego (Pieśń o Rolandzie); cykl Garina z Monglane, związany z osobą Wilhelma z Orange; cykl buntowników , czyli zbuntowanych wasali. Inne przykłady utorów związanych z tematyką rycerską to Pieśń o Nibelungach (utwór oparty na mitach i wierzeniach skandynawskich), Słowo o wyprawie pułku Igora (słowiański); Także wśród polskich rycerzy możemy odnaleźć takich, którzy swą odwagą i dokonaniami nie ustępowali zachodnim wzorcom. Przykładem może tu być Zawisza Czarny z Garbowa. Ten XIV-sto wieczny polski rycerz wsławił się m.in. pokonaniem słynnego rycerza hiszpańskiego Jana z Aragonii, walkami z Krzyżakami np. pod Grunwaldem, a także z Turkami. W utworach tych zaznaczył się ideał doskonałego rycerza, człowieka dla którego podstawowe wartości to: miłość ojczyzny, obrona wiary katolickiej, posłuszeństwo i wierność wobec władcy. Dobry rycerz musiał kierować się w swym postępowaniu honorem, być odważny i mężny . Nadrzędnym jego celem miała być walka w obronie chrześcijaństwa. Za czasów Karola Wielkiego na jego dworze przebywał niejaki Einhard. Prawdopodobnie w latach 833-836 napisał Żywot Karola Wielkiego , który stał się później wzorem żywotów władców dla średniowiecznych pisarzy. Na nim wzorował się m.in. Gal Anonim pisząc swoją Kronikę. Ten z kolei ,prawdopodobnie benedyktyński mnich, przebywając na dworze u Bolesława Krzywoustego, postanowił uczcić tego władcę, jego naród i kraj, poprzez napisanie po łacinie kroniki Polski. Dzieło to składa się z trzech części, spisane było po łacinie, jest przykładem prozy historiograficznej. Gatunek ten łączy w sobie elementy historycznej wiedzy i fikcji, podporządkowany jest z celom politycznym, lub dydaktycznym. W części pierwszej Gal Anonim doprowadził historię Piastów do momentu narodzin Bolesława Krzywoustego, szczególną uwagę zwracając na Bolesława Chrobreg...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<