Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis  »  

>>>Kup "matura cd" !!!<<<

 

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Zofia Nałkowska- ur. w 1884r. (zm. w 1954). Tworzyła na przestrzeni trzech epok literackich : Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego i tzw. literatury współczesnej. Debiutowała w 1906r., kiedy to ukazała się jej powieść Kobiety . Najważniejsze powieści Z. Nałkowskiej powstają w dwudziestoleciu międzywojennym, kiedy to wydana zostaje między innymi powieść polityczna Romans Doroty Hennert (1923) i Granica (1935). Po drugiej wojnie światowej pisarka zasiada w Głównej Komisji Zbrodni Hitlerowskich w Polsce i wtedy właśnie ukazują się Medaliony . Medaliony -W czasie swojej pracy w G.K.B.Z.H.wP. Z. Nałkowska zetknęła się z wieloma szczególnie wstrząsającymi świadectwami bestialskich zbrodni, które hitlerowcy popełniali na Polakach. Medaliony powstały tuż po zakończeniu 2 wojny światowej w roku 1945, pierwsze wydanie ukazało się w 1946. Jest to zbiór 8 krótkich szkiców, stanowiących jeden z najważniejszych dokumentów i przykładów zdziczenia i degradacji moralnej człowieka. Nałkowska oparła się przede wszystkim na relacjach ocalałych ofiar hitlerowskich zbrodni ( Dno ), wizjach lokalnych miejsc kaźni ( Profesor Spanner ) i zeznaniach świadków. Poszczególne opowiadania traktują o wydarzeniach, które miały miejsce w okresie okupacji niemieckiej w Polsce (Gdańsk, Warszawa) i w obozach koncentracyjnych (Oświęcim). Tytuł kojarzy się przede wszystkim z określeniem nagrobkowych fotografii ludzi zmarłych. Książka Z. Nałkowskiej to pomnik, który autorka próbuje postawić dla upamiętnienia wszystkich ofiar faszyzmu, ludzi, których hitlerowcy torturowali i zamęczali nie tylko w Polsce. Szkice Nałkowskiej mają być wyrazem hołdu dla dramatu tych, którzy zostali ofiarami faszystowskich katuszy. Motto Medalionów brzmi Ludzie ludziom zgotowali ten los . Słowami tymi autorka próbuje przestrzec przed mrocznymi siłami tkwiącymi w ludzkiej psychice, które mogą w przyszłości znów się wyzwolić i zagrozić wielu istnieniom ludzkim. Postępowanie hitlerowców można określić mianem nieludzkiego, czyli takie do którego normalni ludzkie nie są zdolni. Tymczasem przykłady zbrodni z którymi zetknęła się Nałkowska udowadniają nam, iż są ludzie mogący się zachowywać jak najbardziej dzikie bestie. W tym zbiorze ukazany jest wyraźnie wpływ zbrodni i wojny na psychikę ludzką. W 1 opowiadaniu przedstawione jest zeznanie młodego gdańszczanina. Był on asystentem niemieckiego uczonego prof. Spannera i wraz z nim brał udział w zbrodniczym procederze utylizacji ludzkiego ciała. Człowiek ten jest pełen uznania dla niezwykłego praktycyzmu który w instytucie anatomicznym w pełni się objawia. O braku wrażliwości moralnej tego człowieka świadczą wypowiedziane przez niego słowa Niemcy potrafią zrobić coś z niczego . Dla niego niczym jest ludzkie ciało a czymś zrobione z niego mydło. Również w szkicu Przy torze kolejowym ukazany jest problem zarażenia śmiercią. Młody mieszkaniec wsi w pobliżu której z transportu uciekło kilku więźniów zabija ranną kobietę na jej własną prośbę. Nikt nie odważył się jej pomóc obawiając się donosu i kary za pomoc zbiegłym więźniom. Autorka nie przedstawia pobudek którymi ten chłopiec się kierował a wręcz oskarża go informując czytelnika, że w kilka godzin po tym zajściu z lasu wyszło dwóch ludzi aby jej pomóc. Chłopak pragnął zakosztować zabijania wykorzystując moment, w którym mógł to uczynić w atmosferze bezpieczeństwa i braku odpowiedzialności za popełniony czyn. Wokół niego śmierć była zjawiskiem powszechnym, dorośli mężczyźni walczyli i zabijali. W szkicu Dorośli i dzieci w Oświęcimiu Nałkowska ukazuje wpływ wojny na psychikę dzieci. Dwójka z nich bawiła się w obozie w palenie żydów będąc nieświadomymi, iż same są pochodzenia żydowskiego i mogą zostać spalone w krematorium. Medaliony - Cykl 8 krótkich opowiadań. Jest to proza dokumentalna oparta na relacjach ocalałych ofiar hitlerowskiego ludobójstwa, wizjach lokalnych więzień, gett, miejsc kaźni i obozów a także na zeznaniach świadków. Autorka starała się nadać swoim szkicom kształt dokumentu dlatego też zastosowała w tym celu metodę reportażu. Głos zostaje tu oddany autentycznym ofiarom zbrodni i to one właściwym sobie językiem mówią o swoich przeżyciach. W Medalionach prezentacja faktów odbywa się z wielką precyzją. Wymienione są metody zbrodni dokonanych na milionach ludzi, wspomina się o przemyśle w którym surowcem są ludzkie zwłoki a gotowym produktem mydło, szkielety czy też inne rzeczy. Przykładem może być już 1 opowiadanie pt: Profesor Spanner . Ukazane jest tu przesłuchanie młodego gdańszczanina, który pracował u tytułowego prof. jako preparator zwłok w instytucie zajmującym się przede wszystkim wyrobem mydła z ludzkich ciał. Wszystkie odpowiedzi młodego człowieka są rzeczowe i zupełnie pozbawione zabarwienia emocjonalnego. Chłopiec opowiada o sposobach produkcji, o recepturze, o trudnościach technicznych tak, jakby chodziło o sprawy zupełnie naturalne. Wszystkie te informacje są wypowiedziane przez chłopaka spokojnie. Pracę tą traktuje zupełnie naturalnie, tak jak nauczyli go tego faszyści, był on całkowicie nieświadomy popełnianej zbrodni. Dla niego rzeczywistość faszystowskich kaźni jest zrozumiała i codzienna, naturalna. Widoczne jest tu zniszczenie przez faszyzm psychiki człowieka i zabicie jego wrażliwości moralnej. W innych opowiadaniach, jak Kobieta cmentarna , Przy torze kolejowym , Dwojra Zielona autorka mówi o eksterminacji ludności żydowskiej. W szkicu DNO wspomnienia snuje starsza kobieta oczekująca od otaczających ją ludzi jedynie życzliwości. Opowiada ona o swej rodzinie, o aresztowaniu dzieci należących do organizacji. Syna aresztowano w czasie powstania warszawskiego a córkę wraz z nią. Początkowo przebywała na Pawiaku gdzie przeżyła tortury i doświadczenia. Następnie przewieziono ją do obozu w którym również wykonywano eksperymenty medyczne aż wreszcie trafiła do lagru w Bunzig gdzie pracowała w fabryce amunicji. Mimo głodu więźniarki pracowały po kilkanaście godz. dziennie w bardzo złych warunkach. Za nieodpowiednie posłanie rano łóżka czy też za niedomycie kubka z kawy były karane 12 godzinnym staniu na polu niezależnie od pogody lub zamykaniem i głodzeniem w bunkrze gdzie znajdowały się też trupy. Często się zdarzało że kobiety tam uwięzione żywiły się mięsem tych trupów. Do bunkra tego dostawały się też kobiety chore i tam umierały. Kobieta opowiada również o transporcie do lagru w którym pracowała. Były wiezione przez 7 dni załadowane w wagonach bydlęcych po 100 w każdym, na stojąco i bez możliwości toalety. Podczas jednego z postojów niemiecki oficer kazał otworzyć jeden z wagonów aby zobaczyć co dzieje się wewnątrz. Był przerażony tym widokiem i pozwolił się doprowadzić ogólnie do porządku. Kolejnym szkicem jest Kobieta cmentarna . Pewna kobieta zajmująca się kwiatami na cmentarzu opowiada o wydarzeniach które miały miejsce w czasie masowych mordów popełnianych za murem w gettcie. Opowiada ona o kobietach wyskakujących przez okna, o wyrzucanych przez nie dzieciach aby uniknąć śmierci w płomieniach podpalanych domów. Dwojra Zielona jest to nieduża kobieta z przepaską na oku. Podczas okupacji została zamknięta w gettcie skąd co jakiś czas odchodziły regularnie transporty do Treblinki. Na czas akcji ukrywała się na strychu i tak przeżyła do 1943 r. 1 stycznia tego roku niemcy urządzili sobie zabawę sylwestrową wchodząc do mieszkań i strzelając do ludzi. Kobieta uciekając przez okno została postrzelona w oko. Trafiła do szpitala i wkrótce przewieziona została do Majdanka. Tam zgłosiła się do pracy w fabryce amunicji w Skarżysku- Kamiennej.Pracowała przez 12 godz. dziennie prawie nie widząc gdyż na zdrowym oku zrobił się jej wrzód a do lekarza nie chciała iść gdyż było to równoznaczne z wyrokiem śmierci. Dwojra aby zdobyć nieco więcej pożywienia wyrywała sobie złote zęby. Przeżyła tam ponad rok aż do wyzwolenia przez wojska radzieckie. Opowiada, że do tej pory trzymało ją przy życiu jedynie pragnienie przekazania ludziom wieści o okrucieństwie okupanta. W szkicu Wiza jeszcze młoda Żydówka opowiada o sposobie traktowania kobiet w obozie, gdzie na czas czyszczenia w bloku jego mieszkanki udawały się na wizę. Przez kilka dni musiały przebywać na polu bez jedzenia i żadnej roboty. Nie pozwalano im przytulać się do siebie w celu ogrzania się. Znajdowały się tam kobiety wielu narodowości, ale wszystkie były schorowane, wynędzniałe, brudne. Pewnego dnia kobiety pochodzenia greckiego zaśpiewały hymn, który wydawał się pięknie brzmieć gdyż głosy kobiet wzmocniła siła tęsknoty i pragnienia . Przedostatnim szkicem jest Człowiek jest mocny Młody i silny żyd opowiada o sposobie uśmiercania setek ludzi dziennie. W Chełmnie stał pałac nad którego wejściem widniał napis Zakład kąpielowy . Od przeciwnej strony podjeżdżały samochody z hermetycznymi skrzyniami załadunkowymi. Zamykano w nich ludzi i duszono spalinami podczas jazdy do pobliskiego lasu. Tam zakopywano ciała zaś później palono w krematoriach. Miejsca popełnianych zbrodni zostały zniszczone pod koniec wojny. Dostał się tutaj po wybraniu go wraz z innymi silnymi ludźmi do wykonywania najcięższych prac. Początkowo zajmował się zbieraniem porzuconych chaotycznie ubrań ale wkrótce zgłosił się do pracy przy zakopywaniu ciał. Opowiada o procederze związanym z przeszukiwaniem martwych już ludzi przez kilku ukraińców, którzy znalezione kosztowności oddawali pilnującym Niemcom. Tych którzy po przywiezieniu jeszcze żyli lub tych, którzy już słabo pracowali zabijano strzałem w tył głowy. Mówi także o tym, jak w jednym z transpotów zauważył swoją żonę i dzieci. Położył się na ich zwłokach i chciał aby go zabito ale Niemiec uznał, że człowiek jest mocny, może jeszcze dobrze pracować i biciem zmusił go do powstania. Tej samej nocy Michał chciał popełnić samobójstwo ale odwiódł go od tego zamiaru współwięzień. Następnego dnia udało mu się uciec z samochodu wiozącego więźniów do pracy. Ukrył się w jakiejś stodole, później natrafił na chłopa który nakarmił go i pomógł w dalszej ucieczce. Ostatnim medalionem jest Dorośli i dzieci w Oświęcimiu . Ukazany jest tu sposób i cel funkcjowania obozów takich jak Oświęcim. Obozy te były pod względem ekonomicznym korzystne dla Niemiec gdyż były nie tylko miejscem gdzie więzieni byli i ginęli więźniowie ale były też źródłem kosztowności zrabowanych uwięzionym, taniej siły roboczej, nawozów otrzymanych ze spalonych kości czy mydła z ludzkiego tłuszczu. Przedstawieni są tu zbrodniarze, którzy odznaczali się wśród innych Niemców szczególnym okrucieństwem. Opisany jest także sposób selekcji dzieci na nadające się do pracy i do komór gazowych. Przechodziły one pod prętem ustawionym na wysokości 120 cm, te które nie zaczepiły głową o pręt kierowane były na śmierć. T. Borowski- ur.12-11-1922r. w Żytomierzu na Ukrainie. Zmarł tragicznie (śmiercią samobójczą) 3-7-51r. w Warszawie. W 32r. osiadł w Warszawie, gdzie uzyskał maturę na tajnym komplecie liceum imTCzackiego Następnie studiował polonistykę na podziemnym Uniwersyteci...

 

>>>Kup "matura cd" !!!<<<